W kolorze, który skutecznie skradł mi serce. O "tanowej" lalce marzyłam od czasów, kiedy w gimnazjum pochłaniałam bez umiaru zdjęcia wszelkiej maści ciemnoskórych bjd, do jakich udało mi się dotrzeć podczas radosnej eksploracji sieci o czwartej nad ranem. Po rekordowo krótkim namyśle zakupiłam więc swoją własną mocha dziewczynę na Pullipstyle. Miało to miejsce jakiś czas po tym, jak przygarnęłam pierwszą Dalkę- Jirkę (Dal Silane) i na podstawie całkiem miłych doświadczeń towarzyszących jej posiadaniu (minus upadek na podłogę z szafki kiedy akurat nie patrzyłam na nią tylko na lecącą za oknem mewę) zdecydowałam, że lalki to zdecydowanie moja bajka i fajnie byłoby mieć też Pullipa.
Z Noą było zabawnie. Natychmiast dostała imię i została złożona, po czym siedziała tak naga, łysa i bez oczu na moim biurku. Potem rozłożyłam ją na części pierwsze z zamiarem machnięcia jej makijażu. Skończyło się na tym, że bardzo, serio bardzo długo leżała w kawałkach bo za nic nie mogłam się zebrać żeby dać jej twarz na jaką zasługiwała.
Zdążyłam zamówić jej wiga (brązowy, krótki, Leeke). Zdążyłam zamówić jej chipy (złote od Lullaby). Zdążyłam pomalować jej na brązowo powieki i przykleić rzęsy. Zdążyłam kupić i zmodyfikować ciałko od Barbie MTM, na którym chciałam ją osadzić. Zdążyłam pomalować jej paznokcie na czarno. Zdążyłam udać się trzy razy do lokalnego chińskiego sklepu, zakupić zmywalne tatuaże i zaaplikować je na wspomniane ciałko. Noah leżała dalej w częściach.

W końcu pewnego dnia zdenerwowałam się, wyjęłam suche pastele, kredki, matowy lakier w sprayu i trochę lakieru błyszczącego, zakasałam rękawy (w przenośni, bo było zimno) i zabrałam się do roboty. Złożyłam ją dzień później.
Całe to czekanie i zwlekanie doprowadziło do sytuacji, że z zimy kiedy Noę dostałam zrobiła się wiosna. A potem lato. Dlatego pierwsze zdjęcia, które tu zaprezentuję, pochodzą z okolic początku sierpnia 2017.








Po tak długiej stałości jeśli chodzi o wygląd, postanowiłam wprowadzić drobną zmianę. Złote oczy Noi, chociaż same w sobie świetne, nie klikały dla mnie do końca z resztą wybranych dla niej kolorów. Z perspektywy czasu wydaje mi się, że wyglądały odrobinę zbyt pusto, może ten problem naprawiłyby fajniejsze rzęsy. Wymieniłam chipy na ciemnobrązowe i w takich Noah przetrwała kolejne miesiące.

Wydaje mi się, że gdzieś około grudnia 2017 zaczęłam inaczej układać jej wiga, trochę bardziej rzadka grzywka wygląda na zdjęciach zdecydowanie lepiej niż poprzednia, zaczesana trochę za bardzo na jeden bok.




Wchodząc w nowy rok chciałam też wprowadzić w życie kilka zmian, które opracowałam sobie w głowie na przestrzeni kawałka zimy i sporej części wiosny. Jedną z nich było wypróbowanie długiego wiga (a przynajmniej dłuższego niż aktualny), drugą kupno pięknych ciemnoczekoladowych chipów od, klasycznie i do porzygu już, Lullaby, trzecią dodanie pod jednym z oczu złotego tatuażu. Sypnęłam kaską zgromadzoną z okazji kolejnych okazji (urodziny, imieniny, Wielkanoc) i gdzieś tak w maju Noah zyskała nowy wygląd. I trochę za mały motor(?). I nowe ubrania.



Po krótkiej chwili wewnętrznego spokoju i ukontentowania długość nowych cudownych włosów mojej podopiecznej zaczęła działać mi na nerwy bardziej niż znajdowanie os w dosłownie na moment odstawionej na działkowy stół szklance z sokiem pomarańczowym, zdecydowałam się więc złapać za stępione przez dwa pokolenia nożyczki do cięcia wszystkiego i ciachnęłam włosy Noi tak, żeby sięgały mniej więcej za łopatki.


Niestety średnio przewidziałam brak własnych umiejętności (no mam z tym regularne i dobitne problemy, ok) fryzjerskich i to, że w efekcie ścięte po partacku włosy nie będą przecież układać się jak fryzura za milion dolarów. Włosy, nie dość że krzywe to jeszcze uwolnione od ciężaru długich końcówek, zaczęły wyginać się tworząc dziwny bombkowaty hełm, co nie wyglądało za ładnie bo wyglądało koszmarnie. Po powrocie do mieszkania potraktowałam hełm gorącymi strugami wody z elektrycznego czajnika w ramach prób ratunku, co nawet dało jako takie pozytywne wyniki. To czego nie przyklepała woda doprawiłam pożyczoną od współlokatorki prostownicą i nawet jestem dumna z siebie. Nie ma to jak coś kompletnie rozwalić i potem spróbować naprawić wyrządzoną krzywdę! Polecam, podnosi poczucie sprawczości solidnie choć krótkotrwale i potem znowu trzeba coś zepsuć.

Dosyć niedawno, ciężko stwierdzić kiedy dokładnie bo życie czasem zlewa mi się w bezkształtną masę, zauważyłam, że makijaż Noi zaczyna odpadać, najbardziej widoczne było to na czubku nosa i policzkach. Zrobiło mi się smutno ale jednocześnie (prawie sama!) stworzyła się okazja do wypróbowania czegoś zupełnie nowego, ekscytującego i innego- zmycia starego faceupu i machnięcia bardziej dojrzałej wersji twarzy starszej siostrzyczki. Co też ochoczo zrobiłam.
Nałożyłam bazowe kolory, zakreśliłam brwi, przyciemniłam usta, po czym wylała mi się bezpośrednio na twarz Noi prawie cała butelka zmywacza do paznokci. Stojącego zaraz obok, potrąconego łokciem. Z acetonem. Łokciem bez acetonu, za to zmywacz miał go w składzie sporo, czego dowiedziałam się płacząc nad kałużą chemicznie pachnącej cieczy i spustoszeniem, jakiego dokonała na plastikowej buzi mojej podopiecznej.
Przez chwilę chciałam już rzucić to wszystko, ale z pomocą przyszli oni- cisi, niezawodni i tani sojusznicy: papier ścierny, miska i woda. Na przemian ścierając i przeklinając usunęłam zniszczoną, przebarwioną warstwę plastiku. Przednio-twarzowa część zrobiła się przez to znacznie jaśniejsza niż reszta ale przynajmniej jakoś to wyglądało. To, czego nie naprawił papier ścierny naprawił równie cenny sojusznik- lakier w sprayu Mr Super Clear wersja matowa, którego serdecznie i szczerze polecam, oprócz dawania potencjalnego raka płuc daje również arcyświetne zmatowienie i wyrównanie wszelkich niedoskonałości na plastikowej powierzchni gdzie moja darmowa puszka za agresywne zasponsorowanie.
Makijaż koniec końców się udał, obyło się bez innych tragedii. Chcąc Noi jakoś to wynagrodzić dałam jej fajniejsze rzęsy, czarne powieki i po dwa złote kolczyki w każdym uchu.

Obecnie Noah prezentuje się tak, szczerze mówiąc to nie wiem czy jest to moja ulubiona wersja jej wyglądu, ale z pewnością jest to coś nowego i bliższego pierwotnemu zamysłowi, który stworzyłam odświeżając jak szalona tracking paczki z Pullipstyle te trzy lata temu.





Do następnego, trzymajcie się ciepło i uważajcie na otwarte butelki ze zmywaczem do paznokci, lubią atakować znienacka!👋

PS (dla ciekawskich) Możliwe, że niedługo Noah zyska nową perukę. Najpierw spektakularną klapą okazała się kupiona z FMD krótka, ciemnobrązowa peruka, która jest znacznie za mała na sporych rozmiarów lalkowy łeb. Potem, po wyjęciu z pudła skrywającego zamówienie z Leeke (w tym również wigi dla Neila i Maurycego, w których obydwaj panowie wyglądają, nie chwaląc się, oszałamiająco) peruki dla Noi zrobiło mi się przykro, bo nie tego się spodziewałam podziwiając zdjęcia firmowe na stronie (problemem jest głównie za długa przednia część włosów zakrywająca większą część twarzy lalki a także odstający dziko tył wiga). Spróbuję coś na to poradzić znając moje praktycznie równe boskim umiejętności fryzjerskie może poradzić to nie jest najlepsze słowo, jeśli nie uda mi się uzyskać zadowalającego efektu Noah pozostanie w swoich obecnych włosach, które wbrew pozorom całkiem nawet polubiłam.