[ Disclaimer: W opisach i na zdjęciach występują lalki/postacie których już nie ma ale cóż, historia historią pozostaje ]

Dzisiaj zabójcza dawka zdjęć z krótkiego wypadu w (wiecznie) to samo miejsce, w które chodzę głównie dlatego, że nie ma tam ludzi oprócz, rzecz oczywista, mnie- tarzającej się po ziemi/torach/trawie/każdej powierzchni, na której akurat stoją bądź siedzą lalki i, okazjonalnie i chwilowo, przejeżdżających na rowerach zagubionych dusz.

Tym razem bohaterami kolorowych obrazków są Noah 2.0, Maurycy, tu akurat wersja pierwsza i ostateczna oraz szczurek-albinos o wdzięcznym imieniu Kleks, towarzyszący Maurycemu praktycznie i teoretycznie wszędzie (siedzi najczęściej schowany gdzieś w rękawach jego płaszcza, od czasu do czasu przemieszczając się na którąś z kończyn i bez żadnego oporu domagając się jedzenia).

Trochę zabawnie wyglądają Noah i Mau w takich okolicznościach półmartwej przyrody, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę ich stroje. Mamy więc:
1. Noę odstrzeloną jak na szaloną wycieczkę z przyjaciółmi po mieście nocą.
2. Maurycego odstrzelonego jak syn czarnoksiężnika, który właśnie po raz pierwszy od dwudziestu lat wylazł ze swojej mrocznej wierzy na światło dzienne.
3. Kleksa odstrzelonego jak... A nie, Kleks wygląda jak powinien, jemu nawet przystoi szlajanie się w białym futerku w szemranych miejscach.

Nie wiem, czy to wałęsająca się bez celu Noah wyciągnęła w to miejsce Maurycego, czy to miłośnik długich wędrówek Mau przyciągnął Noę, dosyć że ta dwójka wyraźnie świetnie bawiła się godzinami buszując wśród traw, zbierając pióra i porzucone muszle ślimaków, pozując na nieużywanych od lat, porządnie zardzewiałych torach, spychając się z krawężników opuszczonych chodników i nieumyślnie strasząc przyglądające im się z bezpiecznej odległości sarny.